Granada, Esteli, Leon, San Pedro, Utila

Granada Granada, wat een heerlijk stadje was dat. Voor 2 weken voelde dat echt even als mijn thuis en daar was ik aan toe, van reizen wordt je best moe, echt! Ik heb dus in Granada een soort van een routine gezocht waarbij ik in de ochtend om 8 uur naar vrijwilligerswerk ging, daarna lunchen, door naar Spaanse les en daarna direct door naar de gym voor boxen. De eerste week in Granada begon met een vet koninginnedag feest, inclusief bitterballen en Hollandse hitjes. Na de eerste week moest ik afscheid nemen van mijn reis broertje Sven, zo leuk om er een broertje bij te hebben! In het weekend op en neer gegaan naar San Juan del sur, want van surfen en San Juan kan ik geen genoeg krijgen! In het weekend in san Juan optimaal full pool (sunday pool crawl) gefeest met twee gezellige Nederlandse chickas en iedereen die aanhaakte. Eenmaal terug in Granada was Evie aangekomen, chick die ik had leren kennen in Boquete/ Panama. Samen met haar heb ik geprobeerd gezond te reizen: koken, sporten en even rustig aan met de alcohol. Dat ging aardig goed en voelt echt lekker, jammer alleen dat het van korte duur was want inmiddels reis ik alweer een week zonder haar. Na Granada gingen Evie en ik naar Esteli, een plaatsje in de bergen waar het wat koeler is dan de rest van Nicaragua, geloof me dat af en toe ontsnappen aan de 35 graden noodzakelijk is. Het ligt ook vlakbij de grens met Honduras wat mijn bestemming na Esteli zou zijn, maar helaas was het niet mogelijk om rechtstreeks vanuit Esteli naar Honduras te reizen dus ik moest eerst terug naar Leon. In Esteli zijn we met twee leuke kerels die in het hostel werken naar een lokale voetbalwedstrijd gegaan, wat de belangrijkste wedstrijd van Nicaragua bleek te zijn. Afijn, wij gaan dus moedig in de kleuren van Esteli op de supporters tribune zitten. Wat er toen gebeurde was doodeng!! Er werden allemaal stenen en andere dingen over de hekken gegooid bij de supporters van de tegenpartij. Iedereen daar lag op de grond, overal politie en chaos. Wij zaten ineengedoken te shaken, zo eng. Maar het werd nog erger, er volgden random schoten van buiten de tribune... What?!?! Naja volgens mij is het allemaal goed afgelopen want na 5 minuten stonden de spelers op het veld en werd het een spannende voetbal wedstrijd. Esteli won en dat werd gevierd, iedereen klom over de hekken het veld op om te feesten! De supporters van de tegenpartij werden afgevoerd en na een uurtje mochten ook wij de tribunes verlaten.
In Esteli heb ik bij de sigaren fabriek mijn eigen sigaar gerold, super leuk. Best een arbeidsintensief proces zo'n sigaar maken en een sigaar roken is eigenlijk wel leuk (nee pap geen zorgen). Ook ben ik naar de kapper gegaan, boeiend zal je denken, nou dat was het. Ik kon voor 70 cordobas geknipt worden (3 dollar) maar ik wilde ook een maskertje want al die zon en zout zijn niet goed voor je haar. Dus in ons beste Spaans gevraagd hoeveel het was, waarbij we 140 cordobas muy carro vonden, erg duur. Dus uiteindelijk eentje gevonden voor 70. Ja 70 wat, dat was de grote vraag toen het in mijn haar zat. 70 dollar wilden ze hebben?! Naja geen idee wat er in mijn haar zat en voor 70 dollar kunnen ze hier een maand met hun gezin leven, vrij bizar dus dat een maskertje zoveel kost. Daar sta je dan! Ik ga nooit op pad hier met zoveel geld, max 30 dollar ongeveer dus ik kon de kapper niet betalen en wilde het ook niet. Maar gelukkig heb ik een paar cursussen onderhandelen gehad en ben ik vanaf gekomen met 20 dollar en mijn zonnebril! Ze wilden mijn zonnebril heel graag hebben blijkbaar en ik wilde toch een nieuwe. Nu blijkt dat ze me een keratime behandeling hebben gegeven wat in nl ongeveer 150€ kost. Goede deal dus achteraf en een mooi verhaal.
Tot slot hebben Evie en ik een hike geprobeerd te doen maar een klein dorpje een uurtje vanaf Esteli, deze hike is helaas mislukt. Bij aankomst werd ons verteld dat we de bus naar Leon niet zouden halen als we op de enige bus van die dag zouden wachten om terug te komen naar Esteli. Dus we hebben welgeteld 15 minuten in het dorpje doorgebracht om 8 uur in de ochtend, een heerlijke parmezaanse kaas gekocht en toen terug gelift. De kaas was het waard!!
In Leon hebben Evie en ik afscheid genomen met een laatste goede mojito (want we waren zo goed bezig geweest) en na 2 uurtjes slaap vertrok ik met de bus naar Honduras met mijn nieuwe Australische vrienden. Een stel bodybuilders waren het die me onder hun vleugels meenamen naar een van de gevaarlijkste steden van de wereld San Pedro Sula 12 uur rijden met de bus. Samen met hen en een Nederlands stelletje zijn we uit eten gegaan en daarna te voet naar de bank, dit was geen slimme actie. Locals kwamen ons spontaan waarschuwen dat dit niet het gebied is om rond te lopen "get a cab now"! Oké, ik voelde me wel veilig tussen die mannen maar achteraf een domme actie van ons om ten eerste s avonds laat te pinnen en ten tweede rond te lopen in deze stad, geen idee waar je bent.
Volgende locatie Utila! Ik had al gehoord dat het er gevaarlijk is, as in 'janet jij komt daar niet weg'/ 'pas op dat je niet blijft hangen'.. En ja t plan was om afgelopen zondag te vertrekken, het is nu woensdag en ik vertrek vrijdag...denk ik. Heerlijk hier, Utila is een duikeiland. Ik zit in een duikhostel met een strandje, alleen maar leuke relaxte mensen om me heen en alles op loopafstand. Inmiddels 4 keer gedoken, een ronde om het eiland gefietst, hardgelopen, yoga gedaan (4x) en een strandje wat enkel per boot bereikbaar is bezocht, ohw ja en ik vergeet te melden dat er iedere avond een mega feest is.. Ik vermaak me wel hoor, no worries. Vrijdag ga ik met Michael en Felix naar la ceiba om te raften en carnaval te vieren, dat zal vast geen boerenkielen feest zijn :)
En daarna zit copan in de planning en dan ga ik Marieke ophalen in Guatemala city! Whoeee zo leuk, gezellig, lijkt wel alsof ik dan vakantie heb, haha.